Heel vaak wordt mij de vraag gesteld wie of wat verantwoordelijk was voor mijn burnout. Vragen als “Lag het aan je werk?” “Lag het aan je sociale omgeving?” of opmerkingen als “We moeten tegenwoordig ook zoveel.” krijg ik heel veel te horen.
Mijn reactie is steevast: het lag aan mezelf. Het lag niét aan mijn werk, het lag niét aan mijn omgeving, ik moét helemaal niks: ik heb het zelf gedaan.
Dat klinkt zwaar, streng en negatief, maar zo bedoel ik het absoluut niet. Ik verwijt mezelf helemaal niks. Ik heb alleen inmiddels geleerd dat ikzelf degene ben die het zover heeft laten komen en niemand anders. Ik heb mijn grenzen niet aangegeven, ik heb niet naar mijn lichaam geluisterd en ik liep mezelf voorbij. Niet iemand of iets anders.
Voorkomen dat ik weer een burnout krijg zit ‘m dus in die facetten. Hard werken is het probleem niet en een volle agenda ook niet, zolang ik maar energie krijg van het werken en ik die agenda maar bewust heb volgepland met afspraken waar ik achter sta. Als ik dan ook nog tussendoor voldoende rust neem is er niks aan de hand en bruis ik van de energie 🙂
De reden dat ik dit opschrijf, is omdat ik deze les aan jullie allemaal wil meegeven. Dit geldt namelijk niet alleen voor mij, maar voor iedereen die wil voorkomen dat hij/zij (weer) een burnout krijgt. Leer aanvoelen waar je grenzen liggen en leer ze vervolgens aangeven, leer naar je lichaam luisteren en daar vervolgens aan toegeven en blijf (bij) jezelf. Dat klinkt een stuk makkelijker dan gezegd, dat besef ik me maar al te goed. Lukt het je niet in je eentje? Schakel hulp in, van een ervaringsdeskundige, van een coach, van een psycholoog, doe waar jij je goed bij voelt, maar zoek die hulp. Als je wil leren tennissen schakel je ook een trainer in, waarom dan niet als je wilt leren grenzen aangeven?
Je bent de regisseur van je eigen leven. Als je voelt dat je de grip verliest, wees je er dan van bewust dat jij zelf de touwtjes in handen hebt. Je kunt zelf ingrijpen, je kunt er zelf verandering in aanbrengen, maar daarvoor moet je wel in actie komen. Ik heb veelste lang gewacht met het ondernemen van actie. Daar heb ik heel veel van geleerd, maar wel op een manier die pijn deed. Dat had ook anders gekund als ik eerder had ingegrepen.
Dus doe mij, maar vooral jezelf, een lol: bespaar jezelf die pijn en onderneem actie. Je bent het waard 😊
